Maliqa Fye
Maliqa Fye is een actrice, theatermaakster en beginnend schrijfster. Ze studeerde Drama aan het KASK in Gent. Haar werk vertrekt vanuit esthetiek en vorm, als zoektocht naar en blootlegging van schoonheid. Ze verweeft thema’s als (trans-)vrouwelijkheid, afkomst en identiteit met zintuiglijke ervaring, en bouwt werelden die verleiden, ontregelen en ontroeren.
softgore
Tijdens haar residentie bij Antigone sleutelt Maliqa aan een solovoorstelling over haar gendertransitie. In SoftGore stelt ze vragen als:
Wat betekend het om bekeken te worden terwijl je veranderd?
When you look at me, can you truly see me?
"My transition as a performance, my body as a performance, Diary as performance, trauma as performance.”
"ik doe wat en kleed hoe ik wil"
Maliqa in De Standaard - Verandering is een groot thema in mijn leven, of het nu gaat over een studierichting of mijn genderidentiteit. Maar ik ben nog altijd dezelfde persoon. Daarom benadruk ik graag wat er nooit is veranderd. Mijn gevoel voor humor bijvoorbeeld is altijd hetzelfde gebleven. Ik lach heel graag en luid. Die lach probeer ik heel bewust niet te veel in te houden. Al kunnen mensen aan mijn stemgeluid horen dat ik trans ben, dat wil ik niet verstoppen. Het is wie ik ben.
"Wat is monsterlijkheid voor jou" - briefwisseling
Maliqa voor Etcetera - De voorstelling FRANK van choreograaf Cherish Menzo, in première op het voorbije Kunstenfestivaldesarts, onderzoekt de figuur van het monster. Etcetera-medewerker Natalie Gielen en theatermaker en performer Maliqa Fye schreven elkaar een brief over monsterlijkheid, en zoveel meer.
(...) hyperbewustheid komt niet voort uit paranoia, maar uit historische waarheden, geworteld in ervaringen van zwarte lichamen die publiekelijk worden bekeken. (...) Menzo’s werk vestigt de aandacht op de manier waarop monsterlijkheid niet inherent is, maar wordt geprojecteerd. Zoals filosoof Báyò Akómoláfé het stelt: het monster is geen ‘wat’, maar een ‘hoe’ – de manier waarop identiteiten worden vervormd en gecontroleerd. Dit komt mij bekend voor. Niet enkel mijn afkomst of huidskleur, maar ook mijn identiteit als transvrouw kan op eenzelfde manier als monsterlijk worden omschreven.
Als transvrouw van kleur die zelf vaak op de bühne staat, voel ik als geen ander hoe belangrijk het doorbreken en herclaimen van stereotiepe beeldvorming is. Niet alleen om gezien te worden, maar om te bestaan als een volledig, gelaagd en evenwaardig mens. Werk maken waarin deze ontmantelingen centraal staan is volgens mij bewonderingswaardig. Iets wat je niet doet zonder noodzaak. Een noodzaak die ik ook voel in mijn eigen artistieke praktijk.
(...) FRANK dwingt performers, publiek én critici om hun rollen binnen (geracialiseerde) structuren van kijken en performen te herdenken. En in dat herdenken ligt de echte mogelijkheid tot transformatie. Zowel Susan Stryker als Frantz Fanon leggen een niet-vrijblijvende link bloot tussen gemarginaliseerde groepen en monsterlijkheid. Er volgt telkens een verlangen naar of oproep tot actief verzet. (...)
(...) Dit is een voorstelling die letterlijk in opstand komt, haar scherpe tanden laat zien en een ruimte reclaimt onder haar eigen voorwaarden. Ze herneemt de ruimte die haar werd ontzegd en stelt vragen aan iedereen die kijkt. Ontregeld was ik zeker ook, maar vooral klaar om te ontregelen!