Alice, dochter
Alma, moeder/vrouw
Anders, vader/man
Autis, zoon
Xavier, vriend van Alice

Het gezin Griffioen bloeit. Anders werkt en belegt. Alma zorgt zonder
mokken voor het gezin. Alice is zestien en droomt zich een weg naar de
hemel. Autis is Autis, is achttien. Voor het oog van de buitenwereld
vertonen zich geen haarscheurtjes op de huid van het gezin.
Alma kijkt beter, weet beter. Na achttien jaar voortdurende zorg voor een
autistische zoon kermt haar gesloopte wezen om aandacht. Alice weet ook
beter. Ze zoekt zich een weg naar buiten, duikt het experiment 'leven' in.
Autis is haar strohalm, haar ijkpunt thuis. Wanneer Alma op de hoogte raakt
van de tederheid tussen haar kinderen slaat zij op verwarde en rampzalige
wijze toe. Eindelijk opent Anders zijn ogen.
"Ik spartel rond op drijfzand van loozers," zegt hij.
Alice verlaat het huis met vriend Xavier.
Het is de weerloze Autis die de tol moet betalen voor het emotioneel
bankroet van de familie Griffioen.