Het einde van de wereld

Hemelrijk. Een afgesloten dorp. Wie wil daar gaan wonen en waarom? Het dorp heeft zijn eigen regels en normen die door de inwoners zelf bepaald worden. Veiligheid en gezondheid zijn er van fundamenteel belang. Een zwanger koppel komt in het dorp wonen, net op het moment dat er iets eigenaardigs aan de hand is. Eén voor één ondergaan de inwoners een metamorfose die bij elk van hen veel vragen oproept. Iedere dorpeling probeert op zijn eigen manier met de nieuwe situatie om te gaan...

Het einde van de wereld is een komische tragedie van de angst; gemaakt midden in een chaotische en snel evoluerende wereld; waar veel nieuwe en vreemde dingen op ons afkomen en waar we niet meer goed weten wie of wat we moeten geloven; waar controle en risicoberekening aan belang winnen. Maar tegen wat kunnen we ons echt beschermen en tegen welke prijs? De voorstelling toont ons dat we evengoed kunnen lachen dan ons af te sluiten voor wat ons bang maakt.

Voor het 11de wijkproject werd er vertrokken vanuit "Rinoceros" van Ionesco. De theatertekst werd door de spelers gelezen en besproken, maar ook in zijn historische context geplaatst. De vraag werd gesteld of deze speeltekst nog altijd relevant is en hoe die er nu zou kunnen uitzien. Aan de hand van gesprekken over angst en veiligheid schreef Tom Dupont een nagelnieuwe speeltekst. Van waar komt onze angst en hoe gaan wij daarmee om?

"Een veilig dorp. Is een veilig huis. Is een veilige belegging. Frank zegt dat. Na mijn scheiding heb ik hier direct een huis gekocht. Voor mijn postzegels. Ik wilde ze wat meer ruimte geven. Voor mij zijn dat mijn kinderen. 4436 heb ik er. Wat zou ik doen zonder hen. Ze zijn miljoenen waard. En ieder uur, iedere minuut, iedere seconde stijgen ze in waarde. Ik mag het niet gedroomd hebben dat er iemand... Dat ze... Er is niemand die dat weet hoor. Ze moeten dat ook niet weten." (Uit het einde van de wereld)