Ding

Ieder zijn DING...

Van maart tot juni 2007 trok de Vertel-express door de wijk Overleie; een twintigtal deelnemers van het wijkproject gingen op zoek naar bijzondere verhalen achter bijzondere objecten bij ‘gewone' mensen. 130 wijkbewoners schonken ons bij een kopje koffie het verhaal achter hun dierbaarste bezit. Zo maakten we kennis met een pluchen aap, een schilderij, een broodrooster, een vlaggestok, een bloempot... allemaal van onschatbare waarde voor de eigenaar.

Een paar voorbeelden:

"Het is een foto van mijn liefste lief dat ik ooit heb gehad. Dat is iemand die ik heel graag heb gezien. Dat staat al heel mijn leven op de schouw. Het is mijn liefste lief, lijk of dat ik kom te zeggen. Ze staat dus in al haar schoonheid nog alle dagen op de schouw, ondanks mijn andere relaties."

"Mijn senseo
Uw senseo?!
Mijn senseo.
Is't echt? Zou je dat niet kunnen missen?
Nink. Ik heb hem al drie jaar, ik heb hem gekregen voor moederkesdag van mijn zoon, en ik zou hem nooit meer kunnen missen. Maar ik heb geen ander machien meer, ‘k heb ze weggesmeten. Senseo. "

"Dat is een beeld in bisquit. (...) Voor ons is dat iets, we zijn ook een beetje christelijk, en dat staat daar. Als ge iets nodig hebt, kijkt ge daar eens naar en ge denkt: Onze Lieve Vrouw zal ons misschien helpen. Het is al dat ik daar kan van vertellen."

"Dus de collectie dozen staan hier, maar de luisteraars zien ze natuurlijk niet hé. Ik begin met koning Albert I. Ik heb er een stuk of vier van. Op de hoek daar staat koningin Elisabeth, maar dat zijn 4 zijden, je hebt dan nog Albert en de kinderen en zo gaan we dan naar Leopold III en koningin Astrid. Dat is een doos met hun huwelijk in 1926. Ze is wel beschadigd, maar het is een doos van het jaar ‘26. Begrijp je, je kan het uitrekenen hoe oud ze is dus. Ze is er 80 en dat is wel één van de duurste geweest, want die kost 35 euro."

"Een valiezeke dat ongeveer 60 jaar oud moet zijn. Ik ben al verhuisd van het ene huis naar het andere, maar ik heb het iedere keer mee. (...) Dat was van mijn ouders als ze op huwelijksreis gingen. Ze waren wel al drie jaar getrouwd. En als ze op huwelijksreis gingen, veronderstel ik toch,was dat met dat valiezeke want ze hadden maar dat. Ze gingen naar Parijs en ik was ook mee als bagage."

Hoe komt het dat mensen tot tranen toe worden bewogen bij het vertellen over foto, een wielertrui, een koffiemachine, een beeldje, koekendoos of een valies?
Veelal heeft het iets te maken met herinneringen, gekoesterde aandenkens aan verdwenen geliefden, een ander leven...

In elk geval zijn deze voorwerpen niet zo maar vervangbaar, het is dít ene exemplaar dat zo bijzonder was, en geen ander.

Hebben voorwerpen een ziel?
Dat is de vraag die gesteld wordt in Ding
Een toneelstuk van A tot Z
Met 13 monologen en 11 scènes
Voor 26 spelers