Slachtinge

Messcherpe dialogen en vuistharde humor, uiteraard in het West-Vlaams.

Wanneer een elfjarig jongetje een ander met een stok twee tanden uit de mond slaat én daarbij geen berouw toont, moeten de volwassenen praten. Dat vinden de ouders van het slachtoffer. Dus komen de twee koppels samen om de dingen uit te praten en op een beschaafde manier te zoeken naar oplossingen. Een formaliteit. Ze zijn immers ruimdenkende, fatsoenlijke mensen. Politiek correct ook. En verstandig.

De glazen worden voller en weer leger en de gezelligheid slaat gauw om. Wanneer de situatie volledig escaleert, lijkt beschaving ver te zoeken en wordt de menselijkheid wel erg stevig gerelativeerd.

Kleine, menselijke drama’s lopen uit in hilarische, bitterzoete taferelen.