Plaatselijke moeders

Het moederschap begint met een sprong en eindigt in het duister, het is
een mysterieuze vanzelfsprekendheid, waar niet elke vrouw voor in de wieg gelegd is.
Een metamorfose van tweehonderdzeventig dagen, negen maanden zorgen voor een abstractie, moeten houden van wat nog niet is, leven met een parasiet. Je voelt hem wel maar je ziet hem niet. En wanneer die zelfgemaakte alien je binnenstebuiten keert, komt het besef dat je lijf, je leven, nooit meer hetzelfde zullen zijn. Nooit meer vrij van zorgen, nooit meer alleen.
Een blijvend litteken om mee uit te pakken, want moederschap is heldhaftig. Maar faalangst doet het prille geluk wel eens struikelen.
Moeder worden is vooral afscheid nemen.
Van je vroegere zelf, en van elk kind dat uit je buik gekropen is.
Het ontglipt je schoot, je handen en je leven. Je geeft het door, aan zichzelf en aan de wereld.
Moeders zijn doorgeefluiken, spannende doorgeefluiken in spannende lingerie.

Plaatselijke moeders is een avondvullend programma door moeders, echte en valse, oude en jonge, bijna-moeders of helaas-nooit-geweest-moeders.
Ze spreken, lezen, zingen over zichzelf, het moederschap en afscheid nemen.

Samen met één acteur, Wim Willaert, een regisseur, Nathalie Roymans en een videaste,Christina Vandekerckhove, zullen zij zich gedurende enkele dagen storten op teksten, liederen en gedachten over het moederschap.
Op de avond van de derde dag, met name op vrijdag-kuisdag, zullen zij geschoren en gekamd voor u zingen, en spreken over zichzelf en het moederschap.

Moeder is het hoogste goed
Zij maakt en kraakt haar kroost

Moeder is een soort apart
het is nooit goed wat zij ook doet

En is de thee een beetje slap
lang leve het moederschap