Lange dagreis naar de nacht

In Lange dagreis naar de nacht wil een hopeloos uiteengevallen gezin tegen beter weten in de banden opnieuw aanhalen. Op een vaak tragikomische manier beleven we als publiek een dag mee uit hun leven, waarbij stukje bij beetje de diepere gronden van hun malaise worden blootgelegd.
Bijtend en zonder franjes krijgen de verschillende personages langzaam vorm en ontspint zich een drama waar niemand zwart of wit is, maar iedereen gedwongen wordt om kleur te bekennen.

Lange dagreis naar de nacht is Eugene O'Neills literaire testament, waarin hij op een ongemeen harde manier afrekent met zijn eigen familie. Het stuk staat zo dicht bij hemzelf, dat hij de opvoering ervan verbood en het pas na zijn dood aan het Amerikaanse publiek werd voorgesteld.

Deze voorstelling wordt een trip door de dikke mist van Noord-Amerika, in het fascinerende gezelschap van bijzondere personages, vorm gegeven door ijzersterke acteurs die stuk voor stuk gemaakt lijken voor hun rol. Een boeiender reis kan een publiek zich niet wensen.

Regisseur Peter Monsaert is met deze voorstelling zeker niet aan zijn proefstuk toe. Bij Theater Antigone was hij eerder al te zien in de voorstellingen Fimosis en Ola che tàl. Verder verzorgde hij ook het beeld voor Dédé le Taxi, Baal en De papa, de mama en de nazi. Bovendien was Monsaert dit jaar een van de revelaties van het Festival van Gent, waar hij met zijn langspeeldebuut Offline heel veel lof oogstte bij zowel pers als publiek.

De voorstelling wordt telkens voorafgegaan door een gratis inleiding, om 19u45.

In de pers:

"Met duivels plezier ontbinden vooral Tania van der Sanden en Dominique Van Malder hun goddelijke spelvreugde voor de zaal."
**** - De Standaard