Keefman

Keefman is het eerste verhaal uit de gelijknamige verhalenbundel van Jan Arends (1972). In deze monoloog vertelt het personage, Keefman, over zijn jarenlang verblijf in de psychiatrie. Hij botst onophoudelijk met het systeem en de buitenwereld, maar vooral met zijn behandelende artsen, de psychiaters. Hij wil zich zelf heel graag inzetten voor "de psychiatrisch gestoorde mens". Maar de verpleegsters en collega-patiënten staan volgens Keefman niet aan zijn kant.

Schrijver Jan Arends verbleef tijdens zijn leven zelf in verschillende psychiatrische instellingen, en Keefman wordt dan ook gezien als een beschrijving van zijn eigen leven.

Raven Ruëll, Jos Verbist en David Dermez maken een voorstelling over buiten de wereld leven. Over de nulmarge tussen falen en slagen, en het in de kiem smoren van "andersdenkende" zielen. Het is een ode aan de mensen die zich bewegen aan de zelfkant van de maatschappij: de psychiatrische patiënt, de mensenschuwe, de schlemiel.

Keefman:
Weet je wie een dokter was? Jezus. Die genas mensen.
En die had helemaal geen geleerdheid nodig.
Jezus genas mensen omdat hij de goedheid in zich droeg.
Dat is het wat bij jullie ontbreekt.
Jullie kennen de goedheid niet.