If there weren't any blacks you'd have to invent them

Vijf acteurs vertalen de visie op racisme en identiteit uit de mythische jaren zestig naar het nu

Aurelie Di Marino nodigt Ahilan Ratnamohan, Benjamin Op de Beeck, Nona Buhrs, Farbod Fathinejadfard en Kaat Arnaert uit om het filmscript If There Weren’t Any Blacks You’d Have To Invent Them van Johnny Speight naar de scène te vertalen. De vijf acteurs vertalen de visie op racisme en identiteit uit de woelige jaren zestig naar het nu.

Met de bewerking van die ogenschijnlijk achterhaalde film, stelt ze een belangrijke hedendaagse paradox aan de kaak. Di Marino plaatst de medeplichtigheid van de samenleving aan openlijk geweld — dat vaak genegeerd of ontkend wordt — naast het onbewust sluimerend schuldgevoel van het individu. Ze stelt vragen als: Is het verlangen naar segregatie een inherent menselijk kenmerk? Hebben we het vrijheidsdenken helemaal geïncorporeerd? Wat is er veranderd en wat hetzelfde gebleven?

If there weren’t any blacks you’d have to invent them speelt specifiek met de erkenning van de onrechtvaardigheid van de blanke machtsstructuur in de samenleving en het feit dat men diezelfde machtsstructuren gebruikt om de eigen positie te bevorderen. Wie zet zijn masker op en speelt welke rol? Klopt er nog een menselijk hart achter het masker dat we opzetten in de samenleving?