Drek

Een razendsnelle monoloog door een thirtysomething met beide hakken stevig in de drek van de actualiteit

's Nachts ben ik naar een Ikeafiliaal gegaan
en daar heb ik mijn leven nagespeeld in een modelwoning.
Ik speelde dat al mijn spullen een vaste plek hadden
en dat mijn bed was opgemaakt.
Voor ik ging slapen ben ik in een bad gaan liggen
maar er kwam geen water uit de kraan
dus toen heb ik me maar weer aangekleed.

De volgende dag ben ik naar mijn huis gegaan om te kijken naar de vrouw die sinds kort aan mijn keukentafel zit.
Met twee dezelfde sokken aan en een kopje cappuccino.
Ik wilde weleens weten hoe ze het er vanaf brengt in de eenentwintigste eeuw.
Nou. Ik moet zeggen.
Niet slecht.

Het is de belangrijkste dag uit het leven van Mevrouw. Straks wordt haar Document, een handleiding voor het Bestaan, feestelijk voorgesteld.
“Zal je net zien”, denkt Mevrouw als ze, uitgerekend vandaag, lang na de wekker wakker wordt. Ze probeert de schade in te halen, maar de dag, de wereld, de hele kosmos is al begonnen zonder haar. Met lede ogen ziet ze toe hoe haar plek is ingenomen door een net iets slankere versie van zichzelf. Met net iets vollere borsten. Die vol overgave van háár leven geniet.

Schrijfster en theatermaakster Maja Westerveld (1985) is gefascineerd door enkelingen, zonderlingen en het bijzondere van het doodnormale. Ze houdt van mensen die consequent net onder de melodie zingen, die klein maar dapper uren door supermarkten dwalen en onverrichter zake huiswaarts keren, en om de andere week op een verkeerde trein stappen. Meestal een internationale.