De papa, de mama en de nazi

"We willen als de jongemannen zijn die we gezien hebben op YouTube, met blote bovenlijven, open gezichten, een bijzondere haarsnit en een verrukte oogopslag. Dit is geen spel. Dit is verandering. Eindelijk gloort er wat hoop. Ons lot verbetert. Onze ruggen rechten zich. We krijgen volgelingen.

Bij ons scharen zich: de dommen, de luien, de lelijken, de gebrekkigen, de geldgebrekkigen, de losers, de televisieverslaafden, kinderen van druggebruikers, kinderen van weldenkenden, kinderen uit éénoudergezinnen, meelopers.

Niet bij ons scharen zich: de intelligenten, de mooien, de populairen, de weldenkenden, de ernstig genomenen, de met zakgeld betoelaagden, en meelopers.

Wij zijn de Orde. We haten de chaos. We lopen in het zwart gekleed en we roepen: ‘heil'."

Steeds meer jonge mensen geraken, vaak zonder het zelf te beseffen, in de ban van het nazisme. Hoe word je nazi? Is het nazisme besmettelijk? Wat verandert er wanneer je nazi bent? Bestaat er voor een nazi nog hoop om ooit weer normaal te worden?

De papa, de mama en de nazi is een komedie over een jongen die besluit om nazi te worden op de dag dat zijn moeder het gezin verlaat. Er wordt geprobeerd om hem onder dwang weer op het rechte pad te brengen, tevergeefs. Na verloop van tijd steekt hij met zijn halsstarrigheid ook zijn vader aan. Schuimbekkend en tierend zwerven vader en zoon rond in een diep dal van haat. Ze lijken reddeloos verloren. Tot het verhaal onverwacht nog een andere wending krijgt...