Buurman

Hervé Vandevijver is de buurman van Nico Boon.

Hij is dik en Franstalig. Er komt nooit iemand bij hem langs.

Nico hoort hem douchen, meezingen met Franse schlagers, hoort het klikken van de lichtschakelaar als hij 's morgens naar zijn werk vertrekt. Hervé is kuiser. Bij Fortis AG. Doordat de muren tussen hun beider kamers zo dun zijn, hoort hij hem soms zelfs tot in zijn kamer pissen.
's Nachts hoort hij hem roepen.

In juni, ondertussen bijna twee jaar geleden, stierf Hervé Vandevijver.
Hij liet bij zijn dood geen nabestaanden na, geen grote kapitalen en blijkbaar geen onuitwisbare indruk op zijn generatiegenoten. In feite was er zelfs niemand op zijn begrafenis aanwezig en werden al zijn spullen aan onbekenden verkocht.
Het enige wat die buurman naliet, waren veertien bizarre fotoboeken.

Op basis van die boeken schrijft Nico Buurman, een voorstelling gebaseerd op ware feiten.
Buurman gaat over grootstedelijke eenzaamheid, over naburige onverschilligheid, over liefde, herinnering en schimmels op de muur.

Het relaas van een verdwijnend leven, maar van wie?